Interview in Hematon magazine voorjaar 2018

‘Toen ik in 2013 voor de derde keer kanker kreeg was het duidelijk voor mij.’

‘Ik zei tegen mijn man: Ik ga niet nog een keer ziek worden, drie keer is scheepsrecht. Vanaf die tijd is mijn leven echt veranderd. In de voorafgaande jaren was het me eigenlijk al te veel. En toen kreeg ik dus voor de derde keer de diagnose kanker. Ogenschijnlijk leefde ik normaal, maar wat is normaal? Ik was adjunct-directeur op een middelbare school, maakte lange dagen en cijferde mezelf vaak weg. Veel verantwoordelijkheden en alle ballen tegelijkertijd in de lucht houden. Pas in 2013 kwam alles van eerdere ervaringen eruit. Ik werd me bewust van mijn sterfelijkheid en begon te twijfelen aan alles: mijn leven, mijn werk, mijn relatie en vooral hoe ik nu verder moest.’

Naar Frankrijk op retraite

Myrthe besloot om een week op retraite te gaan naar Frankrijk. ‘Het was de eerste week dat ik alleen maar rekening hoefde te houden met mezelf. Er waren ook andere mensen, maar eindelijk had ik de mogelijkheid om met mezelf in contact te komen. Ik voelde weer waar ik echt blij van werd. Schrijven, eten, koken en creatief bezig zijn. Ik verdiepte me in voor mij belangrijke vragen zoals: wat maakt me gelukkig? Wat is gezondheid en hoe zorg ik ervoor dat ik zelf weer gelukkig en gezond word?’

1995

‘In 1995, toen ik voor de eerste keer met kanker geconfronteerd werd, was mijn enige doel om snel beter te worden. Op die leeftijd wist ik nauwelijks wat kanker was en door de ziekte voelde ik me ook anders dan de rest van mijn leeftijdgenoten. Ik wilde er zo snel mogelijk vanaf. Ik studeerde aan de PABO. In het jaar na mijn behandelingen ben ik afgestudeerd en flink gaan feesten. Het leven ging weer verder. Ik heb vervolgens nog een akte behaald om onderwijs te geven aan kinderen in het speciaal onderwijs.’

Opnieuw ziek

‘Op mijn 26ste kwam de kanker terug. Ik was zeven maanden zwanger van ons eerste kindje. We waren voor oud en nieuw met vrienden op Ameland. Ik keek ’s avonds in de spiegel, vlak voor twaalf uur. Ik zag en voelde een bult in mijn hals en wist direct dat he mis was. Op 2 januari zat ik bij de internist en werd er een punctie gedaan. Mijn voorgevoel klopte. Ik had een groet tumor van hals naar longen. De artsen stelden voor om de baby eerder te halen om zo snel mogelijk te kunnen beginnen met de chemo. Ik heb toen direct aangegeven dat ik dat niet wilde. Ons kindje wilde ik op een natuurlijke manier ter wereld laten komen en zo is het ook gegaan. Pas daarna is er gestart met de chemo’s. Het was een zware periode omdat  ik niet wist of ik hem zou zien opgroeien. Ik was puur bezig met overleven. Tijdens de behandelingen heb ik buiten e reguliere middelen ook een alternatief middel gebruikt om beter te herstellen van de chemo’s.’

Verbazing

‘Wat me achteraf het meest verbaasd heeft is dat er in het ziekenhuis nooit iemand iets verteld heeft over voeding. Behalve dan dat ik het beste iets vets kon eten wanneer ik me misselijk voelde. Vanaf 2013 ben ik mijn leven bewust gaan veranderen. Ik ben begonnen met mijn blog en ben mijn ervaringen gaan delen. Tot die tijd had ik dat eigenlijk niet of nauwelijks gedaan. Ik ben gaan schrijven voor bladen en volg een opleiding tot natuurvoedingsadviseur. Er zitten in mijn lesgroep ook mensen uit de medische zorg. Ook zij verbazen zich over wat mensen in ziekenhuizen te eten krijgen. Zo werd een meisje dat ik ken geadviseerd om haar vieze chemopillen in te nemen met veel limonadesiroop. Snelle suikers de voedingsbron voor kankercellen.’

Veranderingen

‘Het gaat niet alleen om jezelf veranderen, maar ook je omgeving. De overheid zou hier ook een actievere rol in moeten spelen. Er ligt zoveel rommel in de winkel, ongezonde snacks, kant en klaar producten met smaakversterkers. En wat te denken van alle toegevoegde suikers in ogenschijnlijk gezonde producten. Ons lichaam heeft een enorm zelfherstellend vermogen. Het is dus zaak om er goed voor te zorgen. Zelf eten we nu voor tachtig procent verse en biologisch. Veranderen kan altijd, ook door middel van hele kleine stapjes.

Myrthe verzorgt op dit moment bijdragen aan het magazine ‘LIEFKE’, een blad dat ontstaan is vanuit de behoefte om te verstillen. Na het afronden van haar opleiding wil ze graag mensen adviseren over voeding en gezondheid. Daarnaast is ze van plan om twee boeken te gaan schrijven. Een met recepten, natuurvoeding en haar eigen verhaal, waarbij zoveel mogelijk gedocumenteerd en onderbouwd is. Het tweede boek zal gaan over de zogenaamde ‘Blue Zones’: gebieden in de wereld waar mensen langer, gezonder en gelukkiger leven.

Tekst: Herbert Kaptein
Foto’s: Eddy Kruisink

Dit interview verscheen in Hematon magazine uitgave 17 
Voorjaar 2018