Ja, omdenken als levenshouding

Gravend in mijn geheugen kom ik tot de conclusie dat het dik tien geleden moet zijn dat ik Berthold Gunster voor het eerst ontmoette. Op dat moment was ik werkzaam bij een ‘vernieuwende onderwijsorganisatie’. Deze organisatie was in korte tijd explosief gegroeid. Dat bracht veranderingen met zich mee en automatisch de bijbehorende weerstanden. Het management bedacht dat het goed zou zijn om een teamdag ‘omdenken’ te organiseren. Eerlijk gezegd had ik me destijds nog niet verdiept in het Ja-maar principe, het kwam me alleen al wel erg bekend voor… Ik hoorde het namelijk de hele dag en ik was er zelf ook behoorlijk goed in om Ja-maar met een Ja-maar te beantwoorden.

Verboden woord

Ik zie Berthold nog voor me op het geïmproviseerde podium. We lachten om de geschetste en, oh zo, herkenbare situaties. We lachten het hardst toen het management een klein hakje werd gezet en op het moment dat we de techniek van het omdeden zelf moesten gaan toepassen werd het even stil… Volgens mij zijn er in geen enkele beroepsgroep zoveel eigenwijze mensen vertegenwoordigd als in het onderwijs (ja, ja, ik steek ook direct hand in eigen boezem). We kregen een probleem voorgelegd dat we vervolgens moesten gaan ‘oplossen’ of ‘omdenken’. Vanaf die bewuste dag was Ja-maar het verboden woord.

Denken in mogelijkheden

De muren van het kantoorpand werden vol gehangen met Ja-maar posters (waar naar werd gewezen als het verboden woord toch genoemd werd). De collega die het meest Ja-maar in de mond nam, moest aan het einde van de week trakteren. Het zette iets in beweging en die beweging namen we ook mee het onderwijsveld in. ‘Denken in mogelijkheden’ werd onze gevleugelde uitspraak. Er werden mooie dingen bereikt, mede door deze veranderde grondhouding. Helaas dacht de afdeling financiën iets te laat “om” met alle gevolgen van dien…

JA! verhaal

Toch denk ik met veel plezier terug aan die tijd. Ik heb er veel van geleerd. Het verboden woord komt nooit meer over mijn lippen zonder dat ik daarna denk: ‘Oeps, was die Ja-maar wel nodig?’ Toen er ergens in maart van dit jaar een oproep werd gedaan op LinkedIn om een JA! verhaal in te sturen ten behoeve van een nieuw ‘omdenkboek’ , bedacht ik me geen twee keer. In de enthousiaste reactie die ik daarop ontving werd ik bedankt voor mijn mail. Wanneer mijn inzending gebruikt zou worden, kreeg ik daar nog bericht van. Het verdween op de achtergrond en uit mijn systeem. Blij verrast was ik, toen aan het einde van de zomer, een mail in mijn inbox verscheen met daarin de vraag of mijn inzending gebruikt mocht worden voor het boek dat bijna voltooid was.

Omdenken als levenshouding

Inmiddels ben ik trotse bezitter van het boek: ‘Ja, omdenken als levenshouding’ waaraan ik een mini bijdrage mocht leveren en heb ik het geheel met veel plezier gelezen.

[su_quote]”Omdenken is niet makkelijk of moeilijk, het is een kwestie van blijven oefenen.”[/su_quote]