Het internet ligt eruit in huize Johansen en het hele gezin is van slag. Het wordt pijnlijk duidelijk hoe afhankelijk we zijn van de onzichtbare digitale verbinding die ons talrijke virtuele mogelijkheden biedt.
Zoonlief kan zijn Engelse woordjes niet leren en ,wat hij nog veel erger vindt, zijn troepen niet paraat zetten voor een volgende aanval binnen zijn game “Clash of Clans”. Dochterlief kan haar dyslexiehuiswerk niet maken want daarvoor dient zij in te loggen op de server van het instituut waar ze begeleiding volgt. Manlief wilde vanochtend thuis werken omdat het beter uitkwam met de rest van zijn afspraken maar gaat toch naar kantoor. Ik kan mijn blog niet versturen naar GezondNu en mis alle Facebook ontwikkelingen, Twittergrappen en Instragrambeelden.
Gelukkig heb ik wel een mobiel met een internetbundel tot mijn beschikking dus mail ik de redactie mijn ongemak. De provider stuurt me een SMS. “Let op: U heeft nu 80% van uw internetbundel verbruikt. Ook dat nog, het einde van de maand is nog niet eens in zicht. Zoonlief verlaat mopperend het huis. “Alweer storing. Wanneer kopen jullie eens goed internet?” Hij heeft zijn laptop onder zijn arm maar ik denk niet met als doel om bij zijn vrienden Engels te gaan leren. Mijn vraag of hij de woordjes niet gewoon uit zijn boek kan leren wuift hij weg. “En dan al die woordjes opschrijven zeker? Veel te veel werk.”
Dochterlief zit er niet zo mee dat ze geen huiswerk kan maken. Ze kijkt me aan en ik weet waar ze aan denkt. We gaan lekker samen de stad in! De laatste tijd is ze zo hard gegroeid dat al haar broeken “hoogwater” zijn. We shoppen, lunchen, shoppen en gaan nog ergens een gezonde smoothie scoren. Moe maar voldaan komen we thuis.
De volgende dag is het internet probleem nog niet opgelost en vertrekken we met z’n allen naar het bos. Vitamine Groen opdoen. We snuiven de herfstlucht op, genieten van de knisperende bladeren onder onze voeten, verwonderen ons over alle prachtige kleuren en maken foto’s van bijzondere paddenstoelen. Zo vermaken we ons uren lang.
Thuis gekomen maken we Chinese bouillonfondue. De garantie voor lekker lang eten. Ik denk al bijna niet meer aan de disconnectie met de virtuele wereld totdat manlief de helpdesk nog maar eens belt. Een blikkerige stem vertelt dat de storing reeds is opgelost en wat we moeten doen om de boel te resetten. Vol spanning wacht, met name zoonlief, totdat het contact hersteld is. Zonder resultaat. Hij moppert, manlief belt nog eens en met zijn telefoon in de hand loopt hij de kamer door. Hij bukt, grinnikt en zegt dan: “We hebben weer internet, iemand heeft de stekker eruit gehaald.” Zoonlief kijkt mij ongelovig aan, zucht hard en rent vervolgens naar boven om zijn vrienden via Skype te informeren dat hij weer online is. Manlief checkt zijn mail en dochterlief maakt sputterend haar huiswerk.
En ik? Ik vond het eigenlijk wel lekker die digitale detox…
Deze blog is ook verschenen op: www.gezondnu.nl
1 Comment
Af en toe zo’n dagje inlassen( in overleg) is misschien best een goed idee. Zo zie je ook eens hoeveel tijd je besteedt aan dingen waar je ook best een poosje zonder kunt.