Hier en nu

‘Waar sta jij over vijf jaar?’ Een vraag die ik vaak stelde aan teamleden tijdens gesprekken in mijn ‘vorige leven’ als manager. Nu wordt de vraag aan mij gesteld door een vriendin, aan de keukentafel van ons vakantiehuis. Normaal gesproken wonen we ongeveer 18.000 kilometer van elkaar vandaan. Maar vandaag, hier en nu, zitten we aan een kopje thee tegenover elkaar.

“Dat weet ik niet”, antwoord ik. Ze kijkt me verbaasd aan. “Hoezo, dat weet je niet? Je weet toch wat je wilt bereiken?” Ze vertelt over haar werkplek, de doelen die ze zich heeft gesteld als beginnend zelfstandige en hoe ze dat visueel heeft gemaakt. Ik zie het voor me en snap het helemaal.

Doelen stellen

Je kunt geen managementboek openslaan of de belangrijkste boodschap is dat je doelen moet stellen. Of het nu een zakelijk managementboek is of een ‘hoe-manage-ik-mijn-leven-boek’, het komt steevast op hetzelfde neer. Stel doelen op lange en korte termijn, spreek evaluatiemomenten met jezelf af en stel bij daar waar nodig, maar houd die stip aan de horizon in het vizier.

Ik doe er niet meer aan mee, in ieder geval niet op die lange termijn van vijf jaar. Vandaag, deze week en hooguit tot het einde van dit jaar heb ik doelen, afvinklijstjes en kleine dromen die ik wil realiseren, maar voor over vijf jaar…? Nee.

“Het is juíst belangrijk om die doelen op lange termijn te stellen. Dat houdt je ambitieus, bij de les, dan weet je waar je het voor doet”, probeert vriendinlief me nog te overtuigen, maar ik weet als geen ander hoe het leven je kan verrassen, terwijl je net andere plannen aan het maken bent. Je wordt ziek, verliest je baan of, erger nog, een dierbare. Er gebeuren dingen die je niet had zien aankomen, die niet passen bij je doelen, maar waar je toch mee moet dealen.

Het leven voelt vrijer sinds ik mijn langetermijndoelen overboord heb gegooid. ‘Verlangen is de oorzaak van al het lijden’, luidt een boeddhistische wijsheid. Dat snap ik, ook al lukt het me lang niet altijd om deze wijsheid na te leven. Verlangen is namelijk heel menselijk en je hiervan bewust zijn is al een stap in de goede richting, toch? Wanneer je enkel verlangt naar die stip aan de horizon, loop je het risico dat je vergeet te genieten van het hier en nu.

Genieten van het hier en nu

Terwijl mijn vriendin vertelt wat ze gaat doen als ze weer terug is in Nieuw Zeeland, welke plannen ze heeft en hoe de toekomst er volgens haar uitziet, kijk ik naar de fonkeling in haar bruine ogen, geniet ik van haar enthousiasme en ben ik dankbaar voor dit moment. Hoe bijzonder is het, dat we hier met elkaar aan tafel zitten. Hier en nu.

Deze column is verschenen in LIEFKE magazine online nummer 4