Interview VROUW magazine juni 2021

Dit interview is verschenen in VROUW magazine, week 23, 5 juni 2021

Trots op mijn lijf

Myrthe Johansen(47)
Het was even wennen, maar nu vindt ze haar lijf ook zonder borsten fantastisch. Myrthe is getrouwd. Moeder van Lars (20) en Laila (17), en werkt als natuurvoedingsadviseur en hormooncoach.

Op mijn twintigste… “Kreeg ik kanker: Hodgkin. Mijn kansen waren gelukkig goed. Ik werd zo´n veertig keer bestraald en toen leek het erop dat het weg was. Na vijf jaar zou de kans heel klein zijn dat het terug zou komen. Ik had net de termijn gehad en was zeven maanden zwanger, toen ik op oudejaarsavond een bult in mijn hals zag. Dit is niet goed, dacht ik. Toen de klok twaalf uur sloeg, ging er maar één wens door mijn hoofd: laat het niet waar zijn! Maar het was wel waar.”

Na de geboorte van Lars… “Was ik net een leeuwin: behalve mijn man mocht niemand aan hem zitten, want ik wist niet hoe lang ik nog van hem zou kunnen genieten. Of ik hem nog wel zou kunnen zien opgroeien. Tijdens de chemo mocht ik hem helaas niet knuffelen. Dat vond ik lastig, al wist ik waar ik het voor deed. En Lars was zo´n lieve zoete baby: alsof hij in de gaten had wat er aan de hand was. De kans op een tweede kind was minimaal. Des te blijer waren we toen ik toch in verwachting bleek, ditmaal van een dochter Laila.”

Helaas werd er in 2013… ” Een voorstadium van borstkanker geconstateerd. De enige optie was amputatie, omdat het door de hele borst zat. Destijds koos ik voor een reconstructie omdat ik dacht dat ik niet zonder borsten kon. Ik ging daarnaast veel beter voor mezelf zorgen: gezonder eten, meer bewegen, aan yoga doen, wandelen, voldoende ontspannen. Toch kreeg ik drie jaar later allerlei vreemde klachten: pijn in mijn gereconstrueerde borst, energiedips, last van mijn darmen en steken in mijn been. Onderzoek wees niets uit, maar zelf begon ik te vermoeden dat het door mijn implantaten kwam. Ik besloot dat ze eruit moesten.

Uiteindelijk besloot ik... “Ook mijn rechterborst te laten verwijderen, Preventief. Ik wilde niet iedere jaar een mammografie, nog meer straling en iedere keer weer die spanning. Het was fysiek en mentaal een pittig proces, maar direct na de operatie voelde ik dat het goed was. Dat ik het beste voor mijn lijf had gedaan. Ik had geen pijn meer en knapte op. Natuurlijk was het wennen aan mijn nieuwe lijf, maar inmiddels zijn we ruim een jaar verder en denk ik: ik ben ik. Zonder borsten, maar nog steeds dezelfde persoon. Mijn fantastische lijf is goed zoals het is. Het vertelt mijn verhaal en ik ben dankbaar dat het nog steeds ouder mag worden.