Terwijl ik in de auto stap, hijg ik nog na van mijn bezoek aan de sportschool. Met moeite hef ik mijn loodzware armen op. Mijn beenspieren protesteren terwijl ik de koppeling laat opkomen en gas geef.
‘Lief zijn voor je jezelf wat is dat eigenlijk?’, vraag ik me af. Want erg liefdevol voelt mijn lijf nu even niet, en dat terwijl ik een half uur geleden nog vond dat ik zo goed bezig was. Hoe zouden topsporters dat doen? Zij die steeds meer verlangen van hun lichaam, de grenzen steeds meer oprekken. Is pijn of vermoeidheid een teken dat je niet lief genoeg bent voor jezelf, of is het juist de manier waarop je met de pijn en de vermoeidheid om gaat?
Het blijft een wankel evenwicht. Een kwestie van je grenzen opzoeken en er net niet overheen gaan. Dat is ook wat ik oefen tijdens yoga; de stretch opzoeken, maar de pijn vermijden. Het heeft me al veel bewegingsvrijheid gebracht. Tijdens de les binnen de veilige contouren van de mat is dat nog wel te doen; een leeg hoofd, een gestrekt lijf en niets anders dan dat. Maar wat in het dagelijks leven? Waarbij er zoveel ballen hoog te houden zijn, afspraken te onthouden, informatie te verwerken, voorbeelden te geven en prestaties te leveren. Hoe zorg je er dan voor dat je niet ‘overstrekt’ raakt?
Volgens mij is het toverwoord in deze ‘compassie’, één van mijn lievelingswoorden. Compassie, niet bedoeld als medelijden, maar meer als meevoélen en mildheid, zowel voor jezelf als voor een ander. Wat dat betreft is compassie een werkwoord. Een oefening in mildheid, zonder oordeel of veroordeling. Niet alleen voor je lijf, maar juist ook voor de geest. Ik hoef dus niets te vinden van die pijnlijke spieren of zware armen. Wat ik wel kan doen is na de sportles lekker onder de douche gaan, of mezelf in een warm bad laten zakken. Mijn spieren even rust gunnen, de tijd geven om te herstellen van gedane arbeid en voelen wat er nodig is. Voelt dit goed, of is het beter om het de volgende keer rustiger aan te doen?
Het mooie is dat er een compleet nieuw en fris jaar voor ons ligt. Twaalf hele maanden, waarin we weer iedere dag iets anders kunnen proberen, nieuwe keuzes kunnen maken, ervaringen kunnen op doen en de juiste stretch kunnen opzoeken. Steeds maar weer.
Ik wens je veel compassie.
Liefs, Myrthe.
Deze column is verschenen in LIEFKE magazine nummer 6 thema dankbaarheid