Premiere van De Ontsnapping

De Ontsnapping

Er schalt muziek uit de wekkerradio. Langzaam doe ik mijn ogen open. Kwart over 7, tijd om op te staan. Mijn oog valt op de gala jurk die aan de kast hangt, mijn prinsessenjurk. Met een glimlach denk ik terug aan gisteravond. Amsterdam, DeLaMar theater, VIP première van “De Ontsnapping”. Gewonnen door mijn verhaal op te schrijven voor VROUW magazine, mijn eigen ontsnappingsverhaal. Dus liep ik gisteravond met mijn man (onweerstaanbaar knap in smoking) over de rode loper. De zachte ondergrond onder mijn zilveren schoenen, alsof ik op wolken liep. Omringt door fotografen, plaatjes schietend, net zoals ik een paar dagen daarvoor deed als figurant in een nieuwe speelfilm, alleen dit was “echt”… Een glaasje witte wijn in de foyer en daarna naar onze plaatsen op het balkon.

Wat een mooie en indrukwekkende film, prachtige mix, mooie contrasten. Een lach en een traan (in mijn geval een meervoud van traan, beetje jammer van mijn mascara…). Zeg nou zelf, welke vrouw heeft rond haar veertigste niet eens gedacht: “Is dit het nou?”. Ik in ieder geval wel…

[su_pullquote]Mijn leven is niet bepaald een sprookje, maar ik doe mijn best om dat er wel zo veel mogelijk van te maken. Ik hou ervan![/su_pullquote]

Na de film, het welverdiende bedankwoord voor iedereen die mee heeft gewerkt aan de film en het daverde applaus was het tijd voor de “after party”. En ook al zijn bekende Nederlanders “gewoon” mensen, vind ik het toch heel leuk om ze in het “echt” te zien. Collega’s, vrienden en de broer van Isa Hoes (Bartho, Medina, de cast van celblok H, Onno) waren snel gespot. Isa zelf was helaas nog nergens te bekennen.

Wel waren daar de oude vrienden van manlief en zo ontstond er een kleine reünie. Grappig hoe dingen kunnen lopen. Rond middernacht begonnen mijn zilveren muiltjes toch wat te knellen en besloten we te gaan. En daar, op weg naar de uitgang, stond ze: Isa. Niet druk in gesprek, niet omringd door allerlei mensen en dus de kans om haar een compliment te geven voor haar rol in de film. Op de vraag of ik met haar op de foto mocht antwoordde ze: “dat mag”.

Eigenlijk had ik nog wel wat langer met haar willen praten, haar willen vertellen dat haar boek mij een nacht uit mijn slaap heeft gehouden omdat ik niet kon stoppen met lezen, dat ik haar een echte powervrouw vind en een fantastische actrice maar dat weet ze allemaal al vast wel. Moe maar voldaan, gehuld in een veel te grote smokingjas en met een goed gevulde goodiebag liep ik richting auto. Met speciale dank aan Danielle Raaphorst, jeugdvriendin van mijn lief en tevens producent van de film. Als zij de link van VROUW niet had gedeeld waren wij er niet bij geweest.

Vandaag is “the day after”. Direct terug in de realiteit. Als ik van mijn fysiotherapie afspraak doorrijd naar het ziekenhuis waar de anesthesist op mij wacht (ter voorbereiding op de volgende operatie), kijk ik in mijn binnenspiegel en zie een verdwaalde glitter op mijn wenkbrauw schitteren.